>>> Osła i batem do galopu nie zmusisz. <<<
Biografia Adama Mickiewicza
poniedziałek, 28 listopada 2005 20:19
Adam Mickiewicz
ADAM MICKIEWICZ



Adam Mickiewicz należy do największych twórców literatury polskiej. Jego życie jest przykładem klasycznej biografii romantycznej, typowej dla całego pokolenia. Określały ją m.in. sytuacja panująca w kraju, światopogląd romantyczny oraz echo powstania.

Adam Mickiewicz urodził się 24 XII 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka na Litwie. Był dzieckiem nowogródzkiego adwokata Mikołaja Mickiewicza, byłego żołnierza kościuszkowskiego, oraz Barbary z Majewskich.

Już od najmłodszych lat przyszły poeta i wieszcz narodowy poznawał baśnie i podania ludowe głęboko zakorzenione w świadomości ludu litewskiego, białoruskiego i polskiego, zamieszkującego okolice Zaosia. Legendy, tajemnicze historie o zjawach z okolicznych lasów i jezior opowiadał chłopcu stary sługa, zwany Ulissesem, ludowe pieśni śpiewała służąca Gąsiewska. W 1812 r. zmarł jego ojciec, co przyspieszyło proces dojrzewania emocjonalnego chłopca.

ETAP WILEŃSKO - KOWIEŃSKI

W 1815 r. skończył powiatową szkołę powszechną ojców dominikanów w Nowogródku i wstąpił na Uniwersytet Wileński, gdzie zdobył solidne wykształcenie w zakresie filologii klasycznej, literatury ojczystej i historii. W tym czasie (rok 1817) wraz z przyjaciółmi założył Towarzystwo Filomatów, czyli “miłośników wiedzy”, mające charakter spiskowy. Naczelne hasła Towarzystwa - “ojczyzna, nauka, cnota”, stały się drogowskazem moralnym i ideowym dla wielu ówczesnych studentów.

W roku 1819 przeniósł się do Kowna, gdzie od września rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole średniej. Wtedy, dzięki swojemu przyjacielowi Tomaszowi Zanowi poznał Marylę Wereszczakównę. Zakochał się w niej miłością idealną, jednak jego zabiegi spełzły na niczym, gdyż matka ukochanej miała upatrzoną dla córki “lepszą partię”- hrabiego Wawrzyńca Puttkamera.
Zawód miłosny oraz śmierć matki sprawiły, że początek lat dwudziestych był dla Mickiewicza okresem fatalnym. To właśnie wtedy powstał m. in. wiersz Do M*** czy IV część Dziadów.

W 1822 r. w Wilnie ukazał się pierwszy zbiór wierszy Mickiewicza, zatytułowany Poezje. W tomie znalazł się przede wszystkim cykl Ballady i romanse, prawdziwy manifest polskiego romantyzmu. Tą datą zaznacza się również początek tej epoki w Polsce. Rok po tym Adam wydał tom drugi, zatytułowany podobnie jak poprzedni - Poezje. W jego skład wchodzą: wiersz Upiór, II i IV część Dziadów oraz powieść poetycka Grażyna. Mickiewicz bardzo szybko zaczynał zdobywać popularność.

ETAP ROSYJSKI

W życiu poety pojawiły się jednak kłopoty. Adam, który mimo wyjazdu z Wilna utrzymywał ścisły kontakt z tajnymi stowarzyszeniami (przede wszystkim z, powstałym z Towarzystwa Filomatów, Towarzystwem Filaretów), padł ofiarą prześladowań politycznych. Gdy około 1823 roku wzrosła fala prześladowań Polaków na Litwie, poeta wraz z innymi członkami Towarzystwa Filomatów i Filaretów został aresztowany i osadzony w zamienionym na więzienie klasztorze ojców bazylianów w Wilnie.

Mickiewicz przebywał w więzieniu od 23 X 1823 roku aż do procesu (21 IV 1824), a następnie na mocy wyroku został zesłany w głąb Rosji. W październiku 1824 r. poeta opuścił Litwę i wyjechał do centralnych guberni Rosji. Podczas zesłania poznał między innymi Kondratija Rylejewa, Aleksandra Bestużewa, Aleksandra Puszkina. W 1825 roku wyruszył do Odessy, gdyż otrzymał polecenie objęcia posady nauczyciela w tamtejszym liceum. Z Odessy kilkakrotnie robił wycieczki na Krym (dzięki temu napisał Sonety Krymskie). W czasie zesłania Mickiewicz pracował także jako urzędnik państwowy
w kancelarii gubernatora (wtedy powstał Konrad Wallenrod).

ETAP DREZDEŃSKI

W 1829 roku Adam opuścił Rosję i wyjechał do Niemiec a stamtąd do Rzymu. Był to w jego życiu okres tak zwanych romantycznych podróży, w czasie których poeta poznał m.in. Goethego). W Rzymie Mickiewicz dowiedział się o wybuchu w Polsce powstania listopadowego (1830). Z niewyjaśnionych do dzisiaj powodów nie wziął w nim udziału: jego trwająca ponad rok podróż z Rzymu - przez Genewę i Paryż - do Wielkopolski wciąż budzi wiele wątpliwości.
W Wielkopolsce poeta prawdopodobnie czekał na upadek powstania, a gdy to nastąpiło, wyjechał najpierw do Drezna (wiosną 1832 roku - wtedy powstała III część Dziadów ), a później do Paryża.

OSTATNI ETAP

W stolicy Francji spędził kilka lat. Początkowo brał udział w życiu politycznym emigracji polistopadowej, jednak szybko zniechęciły go wewnętrzne spory i kłótnie. Napisał wtedy Pana Tadeusza (1834). W tym roku także ożenił się z Celiną Szymanowską, z która miał sześcioro dzieci - w 1835 pierwszą córkę, Marię. Niestety cztery lata później jego żona zapadła na chorobę psychiczną.

W 1839 roku wyjechał do Szwajcarii, do Lozanny, aby objąć katedrę profesora literatury rzymskiej na tamtejszym uniwersytecie. Powstały tam ostatnie jego wiersze, po roku 1839 artysta pisał wyłącznie prozą, skoncentrował się też na publicystyce i polityce. W 1840 r. Mickiewicz powrócił do Paryża. W latach 1840-1844 wykładał jako profesor literatur słowiańskich w College de France. W 1841 roku spotykał się z mistykiem Andrzejem Towiańskim. Za propagowanie jego idei i głoszenie panslawizmu został usunięty z uczelni w 1844 r.

W czasie Wiosny Ludów (1848) Mickiewicz udał się do Rzymu, aby tu stworzyć własną formację wojskową (Legion Polski, Legion Mickiewicza), która miała wziąć udział w europejskich walkach ludów przeciwko monarchiom i tym samym przyczynić się do odzyskania przez Polskę niepodległości. Dla Legionu napisał radykalny program, w którym ukazał wizję republikańsko-demokratycznej Polski (uwłaszczenie chłopów, równouprawnienie kobiet i Żydów), i nazwał go Składem zasad (1848). Nie uzyskawszy poparcia papieża ani bogatych i wpływowych emigracyjnych stronnictw politycznych, kilkunastoosobowy Legion pod wodzą poety przemaszerował manifestacyjnie z Rzymu do Mediolanu, gdzie został podporządkowany władzom Lombardii i przez rok walczył z Austriakami.

Po powrocie do Paryża współtworzył z przyjaciółmi pismo “Trybuna Ludów”, a po jego rozwiązaniu podjął pracę w paryskiej Bibliotece Arsenału. We wrześniu 1855 roku, na wieść o wybuchu wojny krymskiej (między Francją, Anglia i Rosją), Mickiewicz jeszcze raz próbował rzucić się w wir pracy politycznej: wyjechał do Konstantynopola by swoim autorytetem wesprzeć akcję formowania tutaj oddziałów tzw. kozaków osmańskich, którzy mieli wziąć udział w walce z Rosją. Dowódcą tej formacji był romantyczny powieściopisarz Michał Czajkowski (Sadyk Pasza). Monarchistyczne stronnictwo Czartoryskich
(tzw. Hotel Lambert)
usiłowało jednak podporządkować sobie powstające w Turcji polsko - kozackie oddziały. Zabiegom tym Mickiewicz zdecydowanie się sprzeciwiał.
26 XI 1855 roku Mickiewicz nagle umarł, najprawdopodobniej na cholerę.

PO ŚMIERCI

Podejrzewano, że prawdziwa przyczyną śmierci Mickiewicza było otrucie. Spekulacje na ten temat trwają zresztą do dziś. Ciało wieszcza przewieziono do Francji i pochowano na polskim cmentarzu Montmorency. W 1890 roku trumnę przewieziono do Polski i pochowano w podziemiach Katedry Wawelskiej.
Według świadków śmierci Mickiewicza, ostatnimi świadomie wypowiedzianymi przez poetę słowami było życzenie dla dzieci: “...niech się kochają... zawsze”. Potem wypowiedź tę odnoszono do skłóconej i podzielonej politycznie Polski.



Ważne dzieła:

Zima miejska (wiersz, którym debiutował) – 1918
Oda do młodości, Pieśń filaretów – 1820
I tom Poezji (tu: Ballady i romanse – m.in Romantyczność, Świteź, Świtezianka, Lilie, Powrót taty, To lubię, Rybka, Kurhanek Maryli i inne). – 1822
II tom Poezji (Grażyna, Upiór, II i IV cz. Dziadów) – 1823
Do M*** 1823
Sonety (Sonety krymskie oraz Sonety odeskie) – 1826
Konrad Wallenrod – 1828
Reduta Ordona, Śmierć Pułkownika –1831 - 1832
III cz. Dziadów – 1832
Księgi narodu polskiego; Księgi pielgrzymstwa polskiego – 1832
Pan Tadeusz – 1834
Liryki lozańskie – 1839 – 1840
Publicystyka – 1849

 

Srebrna Szkoła 2021

2022-liceum-srebro

Fundacja Edukacyjna "Perspektywy"
potwierdza, że II LO w Raciborzu
uplasowało się na 314 miejscu
w Rankingu Liceów Ogólnokształcących
PERSPEKTYWY 2022

Dane adresowe

II Liceum Ogólnokształcące
im. Adama Mickiewicza

Kard.S.Wyszyńskiego 3
47-400 Racibórz
tel.: (032) 415 56 57

sekretariat@2loraciborz.pl

Dziennik elektroniczny

 
baner vulcan 1
 

Facebook & Twitter

 
facebook
 
twitter

Lasy Państwowe

 

lasy

 

Przydatne strony

 

Powiat Raciborski



Racibórz



Nasz Racibórz

 

 

Nowiny Raciborskie



 

II Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Raciborzu, 2009 ©